മനസിന്റെ പുസ്തക താളുകളിലെവിടെയോ...
ഒരു കുഞ്ഞു മയില്‍‌പ്പീലി ഞാന്‍ മറച്ചു വെച്ചു.
അഴകുള്ള നിറമുള്ള മയില്‍‌പ്പീലി...
അത് ഞാന്‍ മറച്ചു വെച്ചു.
ഒരു കുഞ്ഞു നോവിന്റെ സുഖമുള്ള മയില്‍‌പ്പീലി..
ഒരു ദുഃഖ സാഗരം ഒതുക്കിയതെവിടെയോ...
മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.....
മനസിലെവിടെയോ ഞാനതു
മറച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്നു....
മയില്‍‌പ്പീലി അത് പെറ്റു പെരുകുമെന്നോര്‍ത്തു ഞാന്‍
ആകാശത്തെയും മറച്ചു വെച്ചു....
നിന്റെ അഴകുള്ള ചിറകിനെ തലോടി ഞാന്‍
അറിയാതെ ഇടയ്ക്കിടെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കി....
എന്നിട്ടും എന്തേ നീ നിന്‍ കൊച്ചു മക്കളെ
എനിക്കായി തരാഞ്ഞത്‌.... ?
എന്തേ നീ എനിക്കായി പെറ്റു പെരുകാഞ്ഞത്...?
നിന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ എന്നുമൊരു
ഇര തേടുന്ന ചിലന്തിയായോ....?
ഇല്ല നിനക്കിനി സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല...
എന്റെ മനസിന്റെ പുസ്തകതാളില്‍
നിനക്കായി ഒരു കൂട് തീര്‍ത്തു...
നിന്നെ ഞാന്‍ തടവിലാക്കി...
നിന്നെ ഞാന്‍ മറച്ചിരിക്കുന്നു...
എന്നെന്നേക്കുമായി .....
നിന്നെ ഞാന്‍ മറച്ചിരിക്കുന്നു...
No comments:
Post a Comment