ഇത് നമ്മുടെ ഭാരതം

അമ്മ കരഞ്ഞു.

മകന്‍ പറഞ്ഞു അമ്മയ്ക്കറിയാം

അധികാരം വിഷമെന്നു...

പിന്നെ മോന്‍ എന്തിനു ഇതിലേക്ക് ??

ചോദ്യം വേണ്ട...

ഈ വിഷപാത്രം ഞാന്‍ എടുത്തോളാം

നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി.

 

മക്കള്‍ രാഷ്ട്രീയം അഴിമതിയിലും

മക്കള്‍ രാഷ്ട്രീയം.

ദാ...ഒരച്ഛനും മകനും അകത്തു.

അഴിമതി നിരോധന നിയമപ്രകാരമത്രേ...

നന്നായി.....

ഇനിയെത്ര പേര്‍ പുറത്തു

അഴി കാത്ത് ബാക്കി...

 

കൊലപാതകം, മാനഭംഗം, തെളിവ് നശിപ്പിക്കല്‍

വിചാരണ...അതും അടച്ചിട്ട മുറിയിലെ

രഹസ്യ വിചാരണ.

വിലക്ക്...ആരും ഒന്നും പറയരുത്

മിണ്ടരുത്..

കേള്‍ക്കരുത്..

പത്രത്തിലൊന്നും വന്നു പോയേക്കരുത്.

വോട്ട് ബാങ്കുകള്‍ തകര്‍ന്നു പോയാലോ..

 

ആചാരങ്ങള്‍...

പ്രാകൃതമിപ്പോഴും...

ബ്രാഹ്മണന്റെ എച്ചില്‍ ഇലയില്‍

താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരെ ഉരുട്ടുന്നത്രേ..

 

ഇതാ വേറൊരുത്തന്‍...

പ്രകൃതിവിരുദ്ധം അത്രേ...

അതും സ്ത്രീപുരുഷസമത്വം..

എനിക്ക് ഇനി ചിരിക്കാന്‍ വയ്യ..കരയാനും..

ഇതില്‍ കൂടുതുല്‍ സ്ത്രീക്കിനി എന്ത് വേണം...?

 

ഇതെന്തേ എന്റെ കൈയിലെ

നോട്ടുകള്‍ക്കൊരു ഭയം...

ഹ..ഹ...എനിക്കറിയാം..

വിലക്കയറ്റം..

അറിഞ്ഞില്ലേ ദാ പോകുന്നു

പെട്രോളിന് പിന്നാലെ ഡീസലും

ഇനി അവര്‍ തീരുമാനിക്കട്ടെ വില

ആരു..? സംശയം എന്താ എണ്ണ കമ്പനികള്‍..

 

അയ്യോ...ഇതെന്താ...

എന്റെ നോട്ടുകള്‍ നനയുന്നത്...

അയ്യയ്യോ ഗാന്ധിജി വീണ്ടും കരയുന്നു.

 

-   ലിനി ജയന്‍

 

ആരുഷ് - സൂര്യന്റെ ആദ്യ കിരണം

ഞങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്ക് സന്തോഷത്തിന്റെ കിരണങ്ങളുമായി പുതിയ ഒരു അംഗം കൂടി ---  ആരുഷ് ( 11 March 2011)

പ്രവാസി ഓണം ഇങ്ങനെയും....

ഒരു ചെറിയ തിരുവോണ സദ്യ.

ബീറ്റ് റൂട്ട് പച്ചടി

മാങ്ങാ കൊണ്ടാട്ടം.

വെണ്ടയ്ക്ക കിച്ചടി....കൂടെ മാങ്ങാ കൊണ്ടാട്ടവും...

വാഴക്കൂമ്പ് തോരന്‍....

ഇങ്ങനെ വേണം തുടങ്ങാന്‍....

ഞാനും മോശമല്ല....

അപ്പോള്‍ തുടങ്ങട്ടെ....

ഇങ്ങനെ വേണം സദ്യ ഉണ്ണാന്‍....

ഇത്രയൊക്കെയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ....

ഇത് എനിക്കായി...പിന്നെ നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടിയും...

തന്റെ ദേഹത്തെ ചുറ്റി പിണഞ്ഞു കിടന്ന കിരണിന്റെ തണുത്ത കൈ എടുത്തു മാറ്റി അലീന ബെഡില്‍  എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. തന്റെ നഗ്നമായ ശരീരത്തെ എതിര്‍വശത്തുള്ള കണ്ണാടിയില്‍ കണ്ടു അവള്‍ ചെറുതായി മന്ദഹസിച്ചു. തൊട്ടടുത്തുള്ള പള്ളിയില്‍ രാവിലത്തെ കുര്‍ബാനയുടെ ചൊല്ലുകള്‍ ഈണത്തില്‍ കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു. തന്റെ നഗ്ന സൌന്ദര്യത്തെ അടുത്ത് കിടന്ന ബ്ലാന്കെറ്റ് കൊണ്ട് മൂടി അവള്‍ ജനാലയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. ബ്ലാന്കെറ്റ് ഒതുക്കി പിടിച്ചു ജനാല തുറന്നപ്പോള്‍ നല്ല തണുത്ത കാറ്റ് ഉള്ളിലേക്ക് അരിച്ചു കയറി തുടങ്ങിയിരുന്നു.തണുപ്പ് നേരെ  ചുരുണ്ട് കൂടി കിടക്കുന്ന കിരണിനെ പൊതിയുകയായിരുന്നു.താനെടുത്തു  മാറ്റിയ കിരണിന്റെ കൈ അപ്പോഴും ബെഡില്‍ എന്തിനെയോ തിരയുന്ന പോലെ നിവര്ന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു.

അതുകണ്ടപ്പോള്‍ അമ്മയുടെ ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ ചുരുണ്ട് കൂടി കിടക്കുന്ന കുഞ്ഞിന്റെ മാഗസിനില്‍ വന്ന ഫോട്ടോ അവള്‍ ഓര്‍ത്തു പോയി.പതുക്കെ അവള്‍ തന്റെ വയറില്‍ ഒന്ന് തലോടി. ജനാല തുറന്നപ്പോള്‍ തന്നെ കുര്‍ബാനയുടെ ചൊല്ലുകള്‍ വ്യക്തമായി കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു. ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച........നാളെ വീണ്ടും പതിവ് പരിപാടികള്‍...കൂട്ടിയാലും ഗുണിച്ചാലും പിന്നെ കുറെ ഹരിച്ചാലും പിന്നെയും കെട്ടുപിണര്‍ന്നു കൂടികലര്‍ന്നു കിടക്കുന്ന ഒരു പറ്റം ലോജിക്കുകളും...പിന്നെ അതിനെ അടുക്കി പെറുക്കി വെച്ച സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ പ്രോഗ്രാമ്മിങ്ങും...ഒരാഴ്ച എത്ര പെട്ടന്നാണ് കടന്നു പോകുന്നത്. പള്ളിയില്‍ നിന്നും അപ്പോള്‍ കേട്ടിരുന്നത് കുര്‍ബാന കഴിഞ്ഞുള്ള അച്ഛന്റെ ആശീര്‍വാദം ആയിരുന്നു. എന്തോ അവള്‍ തന്റെ തലയില്‍ തൊട്ടു പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാന്‍ വേണ്ടി അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്ന അമ്മച്ചിയെ  ഓര്‍ത്തു.  ശരീരമാണോ മനസാണോ എന്നറിയാത്ത രീതിയില്‍ എവിടൊക്കെയോ നീറുന്നു...

കിരണ്‍ ഇനിയും എഴുന്നേറ്റിട്ടില്ല.. രാത്രിയില്‍ ഊരിയെറിഞ്ഞ വസ്ത്രങ്ങള്‍ തപ്പിയെടുത്തു വീണ്ടുമിട്ടു ബാഗുമെടുത്ത്‌ ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ ബ്ലാന്കെറ്റ് കൊണ്ട് കിരണിനെ നന്നായി  മൂടാന്‍ അവള്‍ മറന്നില്ല. ഗേറ്റ് തുറന്നു ഇറങ്ങുമ്പോള്‍ സെക്യൂരിറ്റി അങ്കിളിന്റെ മുഖത്തെ വൃത്തികെട്ട അശ്ലീല ചിരി കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു അവള്‍ മുന്നോട്ടു നടന്നു. കിട്ടിയ ഒരു ഓട്ടോയില്‍ കേറി ഹോസ്റ്റലിന്റെ മുന്നിലെത്തി റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കുമ്പോള്‍ പതിവ് പോലെ ആന്റിയുടെ ചോദ്യമെത്തി. "ഇങ്ങനെ എന്തിനാണ് കുട്ടീ ഉറക്കം പോലും കളഞ്ഞു പണി ചെയ്യുന്നത്? ഇന്നലെ ഓഫീസില്‍ നിന്നും വല്ലതും  കഴിച്ചോ..? ഈ സോഫ്റ്റ്‌വെയര്‍ എഞ്ചിനീയര്‍ ഇത്ര കടുപ്പമുള്ള പണി ആണല്ലേ....? " . എന്ത് ചെയ്യാനാ ആന്റി എന്നാ പതിവ് പല്ലവിയില്‍ മറുപടി ഒതുക്കി അലീന സ്റ്റെപ് കയറി മുകളിലെ റൂമിലെത്തി....ജാക്കെറ്റും  ഇട്ടു ശ്രുതി രാവിലെ തന്നെ കാമുകനോടുള്ള ഫോണ്‍ സല്ലാപം ടെറസ്സില്‍ തുടങ്ങി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഹോസ്ടലിലെ ബെഡില്‍ വന്നപാടെ കിടക്കുമ്പോഴാണ് തന്റെ മൊബൈലിനെ പറ്റി അലീന ഓര്‍ത്തത്‌.

മൂന്നു മിസ്ഡ് കാള്‍... മൂന്നും അമ്മച്ചിയുടെ... തിരിച്ചു വിളിച്ചു ജോലി തിരക്കിനെ പറ്റി അമ്മച്ചിയോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടും പരിഭവം മുഴുവനും മാറിയില്ല.  ക്രിസ്മസിന് എന്തായാലും വരുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സന്തോഷമായെന്നു  തോന്നുന്നു.പള്ളിയിലേക്ക് പോകുന്ന അമ്മച്ചിയോട്‌ എനിക്ക് കൂടി വേണ്ടി പ്രാര്‍ത്ഥിക്കണേ എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ അറിയാതെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു.... എവിടൊക്കെയോ വിങ്ങുന്നു...പാടുപെട്ടു പഠിപ്പിച്ചു ഇവിടം വരെ എത്തിച്ച അമ്മച്ചിയോട്‌ കള്ളം പറയുമ്പോള്‍ ഉള്ളില്‍ ഒരു നെരിപ്പോട് എരിയുകയായിരുന്നു അലീനയുടെ ഉള്ളില്‍. കിരണിന്റെ കയ്യിലുള്ള തന്റെ ഫോട്ടോകള്‍...അത് ഉമിത്തീ പോലെ തന്നെ നീറ്റിക്കുന്നു. ഒരു വിശുദ്ധ പ്രണയത്തിന്റെ അന്ത്യത്തില്‍ മൂടുപടങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ നമ്മുക്ക് യാത്ര തുടങ്ങാം എന്ന വാക്കുകള്‍ വിശ്വസിക്കുമ്പോള്‍...... മൂടുപടങ്ങള്‍ ഒന്നൊന്നായി വലിച്ചെറിയുമ്പോള്‍..... ക്യാമറ കണ്ണുകള്‍ അതും ഒപ്പിയെടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു എന്ന തിരിച്ചറിവ് എത്തിയത് പിന്നെ കിരണ്‍ തന്നെ അത് കാട്ടി ആര്‍ത്താര്‍ത്തു ചിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു...പിന്നെ എത്ര തവണ ആ കിടക്കയില്‍ തനിക്കു എത്തേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്...

ഒന്ന് ശുദ്ധമാകണം...ദേഹത്തേക്ക് തണുത്ത വെള്ളം വീഴുമ്പോള്‍ അലീനയുടെ മനസ് ഉരുകുകയായിരുന്നു...കിരണ്‍ ഇപ്പോഴും എഴുന്നേറ്റു  കാണില്ല...ഇനി അവന്‍ എഴുന്നേല്‍ക്കുകയും ഇല്ല...ടാപ്പില്‍ നിന്നും വീഴുന്ന വെള്ളത്തോടൊപ്പം തന്റെ കൈത്തണ്ടയില്‍ നിന്നും ഒഴുകുന്ന ചോരത്തുള്ളികള്‍ കൂടി ചേര്‍ന്ന് പടരുന്നത്‌  കണ്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ അതൊരു കുഞ്ഞിന്റെ കൌതുകത്തോടെ കണ്ടു നിന്നു..... അപ്പോള്‍ അവളുടെ ഉള്ളില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു ജീവന്‍ പിടയുകയായിരുന്നു. അമ്മയും കുഞ്ഞുമായി അലിഞ്ഞവര്‍ വെള്ളത്തോടൊപ്പം ഒഴുകി അകലുമ്പോള്‍ അവളുടെ ബാഗില്‍ കിടന്ന ഫോണില്‍ അമ്മച്ചിയുടെ വിളിയെത്തി.. മൊബൈലിന്റെ വൈബ്രെഷനോപ്പം അവളുടെ കുറെ ഫോട്ടോകളും പ്രേഗ്നന്‍സി രിസല്ട്ടിന്റെ പേപ്പറും വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു....

ഗന്ധം.....

കറുത്ത് മൂടിയ ഇരുട്ടിന്റെ....
രാത്രിയുടെ ഗന്ധം...

അറ്റം വിണ്ടു കീറിയ ഈറ്റപ്പായയില്‍..
പഴകിയ മണം തുളച്ചു കയറുന്ന
തലയണയില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി കിടക്കുമ്പോള്‍...
പഴയതല്ല...
പഴയ പുതുമയുടെ ഗന്ധം..

വരിഞ്ഞു മുറുകുന്ന കൈകളുടെ ശക്തി..
ഈറ്റപ്പുലിയുടെ വേഗതയോടെ....
ആടിത്തിമിര്‍ത്തു അരങ്ങു തകര്‍ത്ത കത്തി വേഷം..
അരങ്ങൊഴിഞ്ഞു തളര്‍ന്നുറങ്ങുമ്പോള്‍...
പിന്നെയും പഴമയുടെ ഗന്ധം..
വിയര്‍പ്പും ശുക്ലവും കൂടിക്കലര്‍ന്ന...
ആവര്‍ത്തന വിരസതയാര്‍ന്ന പഴയ ഗന്ധം...

ഒടുവില്‍...എല്ലാത്തിനും ഒടുവില്‍....
അപമാനത്തിന്റെയും ഛര്ദ്ദിയുടേയും ഗന്ധം...
പിന്നെ മാസങ്ങള്‍ക്കപ്പുരം...
പേറ്റുനോവിന്റെ ഗന്ധം....
ഇളം ചൂട് മുലപ്പാലിന്‍ ഗന്ധം...
ഇനിയുമീ കീറിയ തഴപ്പായയില് എത്രയോ...
ഗന്ധങ്ങള്‍ ഊഴവും കാത്തു കിടക്കുന്നു....

വീണ്ടും....കറുത്തുമൂടിയ...
ഇരുട്ടിന്റെ....രാത്രിയുടെ ഗന്ധം.....

ഇത് " ജീവിതം"......

അഞ്ചു മണിക്ക് അലാറം അടിക്കുന്നത് കേട്ട് എഴുന്നേറ്റപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു മടി. മൂന്ന് അവധി ദിവസം കഴിഞ്ഞു ഓഫീസില്‍ പോകാന്‍ ആര്‍ക്കും തോന്നുന്ന ഒരു മടി... എഴുന്നേല്‍ക്കാനുള്ള പരിശ്രമത്തിനിടെ ഇന്ന് കൂടി അവധി ആയിരുന്നെങ്കില്‍ എന്ന ആത്മഗതം ഉച്ചത്തില്‍ ആയിപ്പോയി. ഉടനെ ഭര്‍ത്താവിന്റെ മറുപടി എത്തി....ഇങ്ങനെ ഒന്നും ആയിരുന്നില്ലല്ലോ ആറു മാസം മുന്‍പ്....എന്തായിരുന്നു അന്നത്തെ ഒരു പെര്‍ഫോര്‍മന്‍സ്....? പെട്ടെന്ന് റെഡി ആയി ഓഫീസിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഭര്‍ത്താവു രാവിലെ പറഞ്ഞതായിരുന്നു മനസ്സില്‍... സീറ്റില്‍ ചാഞ്ഞു കിടക്കുമ്പോള്‍ മനസ് ആറ്‌ മാസം പുറകോട്ടു ഓടി...

സമയം പതിനൊന്നു ആകുന്നു..... എന്തിനു വേണ്ടിയാണു എഴുന്നേ്ല്ക്കേണ്ടത്...? രാവിലെ തന്നെ ആളു ജോലിക്ക് പോയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ആകെപ്പാടെ ചെയ്യാനുള്ളത് ചോറും പിന്നെ രണ്ടു കറിയും വെയ്ക്കുക.... ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ കാര്യം കഴിയും.... പിന്നെയും ഉണ്ട് സമയം... ഇത്രയും ബോര്‍ അടിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല ജീവിതത്തില്‍... എന്തിനു വേണ്ടിയും കാത്തു നില്‍ക്കുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു എന്നെ ബോര്‍ അടിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള ഒരേ ഒരു കാര്യം... ഇപ്പോള്‍ ആകെപ്പാടെ ഒരു മടുപ്പാണ്....

മെയില്‍ ഒന്ന് ചെക്ക്‌ ചെയ്യണം... ഒരുപാടു കമ്പനികളിലേക്ക് ബയോഡേറ്റ അയച്ചു കൊടുത്തതാണ്...പിന്നെ കുറെ ജോബ്‌ സൈറ്റുകളും ചെക്ക്‌ ചെയ്യണം...കുറെ ഒക്കെ സൈറ്റില്‍ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്തതാണ്. ബാക്കി കണ്ടു പിടിക്കണം.... കിടന്നു കൊണ്ട് തന്നെ ലാപ്ടോപ് കൈ എത്തി എടുത്തു... ഓപ്പണ്‍ ചെയ്തു നെറ്റ് കണക്ട് ആകാന്‍ ഇനിയും സമയം എടുക്കും... എഴുന്നേറ്റു ഒരു ഗ്ലാസ്‌ വെള്ളം എടുത്തു വന്നപ്പോഴേക്കും നെറ്റ് കണക്ട് ആയിരുന്നു. ജിമെയില്‍ ഓപ്പണ്‍ ചെയ്തു യൂസേര്നെയിമും പാസ്വേര്‍ഡും കൊടുത്തപ്പോള്‍ എന്തോ ചിരി വന്നു.... ഇരുപത്തിയെട്ടു മെയില്‍ ..... ഒരു ഓടി നോട്ടത്തില്‍ എണ്ണം പത്തായി ചുരുങ്ങി... നിങ്ങളുടെ ബയോഡേറ്റ ഇങ്ങനെ എഴുതിയാല്‍ ശരിയാവില്ല....ഞങ്ങള്‍ ഹെല്പ് ചെയ്യാം.... നിങ്ങള്‍ ഇവിടെ രജിസ്റ്റര്‍ ചെയ്യൂ .....പെട്ടെന്ന് ജോലി കിട്ടും.... ഈ പരസ്യ മെയിലുകള്‍ കൊണ്ട് തോറ്റു...കാശുണ്ടാക്കാന്‍ ഇങ്ങനെയും വഴികള്‍... ബാക്കി പത്തെണ്ണത്തിലേക്കു എന്റെ ശ്രദ്ധ തിരിച്ചു...ചില ജോബ്‌ വെക്കെന്സികള്‍... എത്ര വര്ഷം എക്സ്പീരിയന്‍സ് എന്ന് കൂടി നോക്കാതെ എല്ലാത്തിനും ബയോഡേറ്റ അയച്ചു. ഇപ്പോള്‍ അതാണ് പരിപാടി...

ഒരു ജോലി കിട്ടുന്നതിന്റെ കഷ്ടപ്പാടു ഇപ്പോഴാണ്‌ അറിയുന്നത്.... എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠിച്ചു ഇറങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ ക്യാമ്പസ്‌ സെലെക്ഷന് വഴി രണ്ടു ജോലി കിട്ടി. അതിന്റെ ജാഡ പേറി നടന്നിരുന്നു.... ഇപ്പോള്‍ അത് തീരെ ഇല്ലാതായി... ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോള്‍ രണ്ടു വര്‍ഷത്തെ എന്റെ എക്സ്പീരിയന്‍സ് മതിയാകും ഒരു ജോലി കിട്ടാന്‍ എന്ന അഹങ്കാരവും കുറയാന്‍ അധിക സമയം വേണ്ടി വന്നില്ല. വാസ്ത ( രെക്കെമെന്ടെഷന് ) ഇല്ലാതെ ഒരു ജോലി... അതിനി എന്ന് കിട്ടുമോ ആവൊ....

ഏറ്റവും നല്ല തമാശ എന്ന് പറയുന്നത് ഇതിന്റെയെല്ലാം ദേഷ്യം തീര്‍ക്കുന്നത് എന്റെ ഭര്‍ത്താവിനോടായിരുന്നു... നിങ്ങള്‍ ഒരുപാടൊന്നും മനസ്സില്‍ കണക്കു കൂട്ടേണ്ട... പ്രതിഷേധം മൌനത്തോട്‌ കൂടി തുടങ്ങി കരച്ചിലില്‍ എത്തിക്കുക എന്നതാണ് എന്റെ രീതി. വൈകുന്നേരം ജോലി കഴിഞ്ഞു വന്നു കേറുന്ന ആളോട് ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്നാല്‍ എങ്ങനെ...? എന്റെ മൗനം കാണുമ്പോഴേ അറിയാം എന്തോ പ്രശ്നം ഉണ്ടെന്നു... അത് പിന്നെ കരച്ചിലില്‍ തീരുമ്പോള്‍ പതുക്കെ എന്നെയും കൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടന്നു തുടങ്ങും. നടക്കുന്നതിനിടക്ക് ജോലി കിട്ടാനുള്ള അടുത്ത വഴികള്‍ മുന്നിലോട്ടു വെയ്ക്കും. ഈ ഒരു വൈകുന്നെരത്തുള്ള നടത്ത അതെന്നെ ഒട്ടൊന്നുമല്ല സഹായിച്ചിട്ടുള്ളത്...

ഇതൊക്കെ ഇങ്ങനെ പോകുമ്പോഴും ഒറ്റപെടലിന്റെ വേദന അത് വല്ലാതെ തളര്‍ത്തും... നാലു ചുമരുകളും പിന്നെ ഒരു അടുക്കളയും പിന്നെ ഒരു ഹാളും... ആകെയുള്ള കണ്ണാടി ജനലില്‍ കൂടി പുറത്തേക്കു നോക്കിയാല്‍ കാണാവുന്ന വിളറി വെളുത്ത മണ്ണും കുറെ കെട്ടിടങ്ങളും... കാതോര്‍ക്കാതെ തന്നെ കേള്‍ക്കാവുന്ന വണ്ടികളുടെ ഇരമ്പി പായലും. ഇത് എന്നെ മടുപ്പിക്കുന്നു...എന്നെ ഈ ഏകാന്തത ഭയപ്പെടുത്തുന്നു... ഈ കൊടും വെയിലില്‍ എങ്ങോട്ട് ഇറങ്ങി നടക്കാന്‍... ലേബര്‍ ക്യാമ്പിലെ കഷ്ട്ടപ്പാടുകളില്‍ കഴിയുന്നവരെ പറ്റി പറയുമ്പോള്‍, ഇന്ത്യന്‍ എംബസ്സിയില്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും നാട്ടിലോട്ടു പോകാന്‍ പറ്റിയാല്‍ മതി എന്നോര്‍ത്ത് കാത്തു കിടക്കുന്നവരെ പറ്റി പറയുമ്പോള്‍ ഒരു താരതമ്യം എന്റെ മനസിലൂടെ കടന്നു പോകും.

പക്ഷെ ഞാന്‍ ഇവിടെ വന്നത് ഇതിനൊന്നും വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല. കല്യാണം കഴിഞ്ഞു ദിവസങ്ങള്‍ക് ഉള്ളില്‍ വിദേശത്തേക്ക് പോയ ഭര്‍ത്താവും ഒന്നിച്ചുള്ള ഒരു ജീവിതം. അതിനു വേണ്ടി ഉള്ള ജോലിയും കളഞ്ഞു വരുമ്പോള്‍ ഒരു ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരു കുഞ്ഞു ജോലി ഇവിടെയും വേണം. ആദ്യ മൂന്ന് മാസങ്ങള്‍ മൂന്നു ദിവസങ്ങള്‍ പോലെ പോയി... പിന്നെ അഞ്ചു മിനിറ്റ് താമസിച്ചു വന്നാല്‍ ഭര്‍ത്താവിനോട് പരിഭവമായി... അത് ഒരു മണിക്കൂര്‍ ആയാല്‍ ഫോണ്‍ വിളിച്ചു പിണങ്ങലായി... ഫോണ്‍ എടുത്തില്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ ആ ദിവസം പോക്കായി... ഇതിനൊക്കെ പുറമേ ജോലി കിട്ടാത്തതിന്റെ ദേഷ്യം തീര്‍ക്കലും...

ലിനി..... ഓഫീസ് എത്തി.... ഡ്രൈവറുടെ വിളി കേട്ട് കണ്ണ് തുറന്നപ്പോള്‍ എന്റെ പിണക്കങ്ങളെ ഓര്‍ത്തുള്ള ഒരു പുഞ്ചിരി ചുണ്ടിലൂടെ മിന്നി മറയുകയായിരുന്നു. ചിന്തകളെ വീണ്ടും കൂട്ടിലാക്കി കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി ഓഫീസിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ഒരു വിങ്ങല്‍ ഒരുപാടു പേര്‍ ഇതുപോലെ ജോലി തിരക്കി നാലു ചുമരുകള്‍ക്കുള്ളില്‍...ഒരുപാടു ജോലിക്കാര്‍ തേങ്ങലടക്കിപിടിച്ചു ആരോരും അറിയാതെ വെറും അടിമകളായി.... ഒരുപാടു ഭാര്യമാര്‍ വിങ്ങുന്ന മനസുമായി ഫ്ലാറ്റുകള്ക്കുള്ളില്.... ഇതൊന്നുമല്ലാതെ ഒരുപാടു ഭാര്യമാര്‍ വികാരങ്ങള്‍ അടക്കി പിടിച്ചു പ്രാര്‍ത്ഥനകളുമായി ഭര്‍ത്താവിനെയും കാത്തു കുടുംബവും നോക്കി നാട്ടില്‍....ഒന്ന് മാത്രം മുന്നില്‍ .... " ജീവിതം"....... കാര്‍ഡ്‌ പഞ്ച് ചെയ്തു, നിറയുന്ന കണ്ണുകള്‍ തുളുമ്പാതെ ശ്രമിച്ചു, മുന്നില്‍ കണ്ട ആരോടോ ഗുഡ് മോര്‍ണിംഗ് പറഞ്ഞു മറുപടി പോലും കാക്കാതെ ഞാന്‍ എന്റെ കാബിനെ ലക്ഷ്യം വെച്ച് നടന്നു....

ഇനിയും ഏറെ ദൂരം.....

നടക്കാന്‍ ഏറെ ദൂരം...
ഇനിയും നടക്കാന്‍ ഏറെ ദൂരം.
എത്തിയതെവിടെന്നറിയുന്നുമില്ല.....
പക്ഷെ ഇനിയും ഏറെ ദൂരം...
എനിക്കിനിയും നടക്കാന്‍ ഏറെ ദൂരം....


എവിടെ തുടങ്ങി..? അതുമറിയില്ല....
ഓര്‍മ്മകള്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ പാല്‍മണം മാത്രം...
അതിനും മുന്നേ....അമ്മ തന്‍ ....
ഗര്‍ഭ പത്രത്തില്‍ മുളക്കും മുന്നേ....
ഏറെ ദൂരം നടന്നു കാണാം....
എന്നാലും ഇനിയും നടക്കാന്‍ ഏറെ ദൂരം....


പിച്ച വെച്ചും...ഓടിക്കളിച്ചും...
പിന്നെ ഓടിനടന്നും....
ഏറെ ദൂരം കഴിഞ്ഞു കാണാം.....
മരണം വരെയും നടന്നു കഴിഞ്ഞാലും ....
പിന്നെയും കാണും ഏറെ ദൂരം...

അറിയില്ല...ഇനിയുമറിയില്ല....എത്ര ദൂരം...
നടക്കുന്നു ഞാന്‍ എന്നാലും...
നിയതി തന്‍ നിയോഗം പോലെ....
തളരാത്ത കാലുകളും, പതറാത്ത മനസുമായി....

ഏറെ ദൂരം ....ഇനിയും ഏറെ ദൂരം....
നടക്കാന്‍ എനിക്കിനി ഏറെ ദൂരം...